kbroysalis

«Requiem aetermam dona eo domine»

Tο έλεός σου, Κύριε, περίλυποι ικετεύουμε,
τον γκαρδιακό φίλο που μίσεψε ίλεως δέχου.
Του πόνου Ασκληπιάδης στοργικός,
αφουγκραστής πονετικός του άλγους.
Αθόρυβος του Σαμαρείτη ζηλωτής,
σε πανδοχεία πληγωμένους στέγασε,
των εντολών σου τηρητής μειλίχιος.
Στους λαβυρίνθους των Μουσών εξόρυξε
της διψασμένης του ψυχής το βάλσαμο.
Πορεύτηκε με του λαού την ιαχή
σε δρόμους  νέους και λυτρωτικούς.
Του δήμου εκλεκτός και λειτουργός
μια Τρίπολη ονειρεύτηκε  καλλίπολιν.
Στο ματωμένο μέτωπό Σου διάβαζε
του πονεμένου ανθρώπου την πληγή.
Χιτώνες δώρισε σ’ αχίτωνες,
σ’ ανυποδήτους πόδες υποδήματα.
Γεύτηκε τον ανήφορο του Γολγοθά Σου
σ’ αγαπημένων τη φυγή προσώπων.
Αγάπησε με πάθος κι αγαπήθηκε,
δική Σου αυτή μεγάλη προσταγή.
Την πικρή γεύση γεύτηκε της μοναξιάς,
στον κήπο της προσωπικής Γεσθημανής.
Απλόχερα τους φίλους τίμησε  κι εγκάρδια,
σε κάθε ανήφορο συνοδοιπόρος κι αρωγός.
Μια θάλασσα σαν άλλος Βάρναλης πεθύμησε,
σ’ άλλη καινούρια  πλάση οδηγήτρα.
Αγρύπνησε για την Ειρήνη οδοιπορώντας
σε δρόμους πολεμόχαρους και δύσβατους.
Το πνεύμα την Αλήθεια θήρευε διψώντας
άγρυπνο, αβόλευτο, ασυμβίβαστο κι ανένδοτο.
Μήπως δεν είναι αυτά εντολές στα χνάρια Σου
τα ματωμένα χαραγμένες, Κύριε;
Κωστή, ταξίδεψες στην πάνδημη αγκαλιά της Τρίπολης,
χωρίς καμιάς λογής ταριχευμένες προφυλάξεις,
με ομόψυχο «τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών»!
Κοιμήσου γελαστός κι αγέρωχος, όπως εδιάβηκες,
στοχαστικός, εταστικός, φιλόσοφος κι εστέτ,
μποέμικος, διονυσιακός, ερωτικός κι ασίκης.
Λιόβολη η μέρα σε χαιρέτισε, ασυννέφιαστη,
τα  αγαπημένα Βέρβενα να βλέπουν το φευγιό σου,
το διάβα σου χιονοστεφές το Μαίναλο να φέγγει.
Ανάπαυσιν αιώνια δώρισέ του, Κύριε.
Τρίπολη 21 Φεβρουαρίου  2013
                                                ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ (Η.Χ.)
Please follow and like us:
error
fb-share-icon
Tweet
fb-share-icon