Χώρα «εντός – εκτός»

Είχε μια πηγή σε αγροτικό δρόμο δημόσιο
κι ένα μεταξοσκώληκα ιδρωμένο
επάνω στη μουριά του.
Και φίλους πολλούς είχε κι εχθρούς,
με λόγια δοχεία
και προσωπικά δωδεκάθεα.
Είχε και ήρωες τοίχων τεσσάρων
με μπικουτί και δωρικές κολόνες
στο περιστύλιο της κρεβατοκάμαρας,
κι άλλους με πρόσφορα στα χέρια
για του ανεξήγητα λαίμαργους.
Είχε και λαμπαδηδρόμους
σε χωματόδρομο, ο ήλιος ντάλα,
δοκιμασμένους εξερευνητές σε δίκτυα και βιβλία,
ασβεστωμένα πεζούλια
για τις ερεθισμένες κουτσομπόλες
και γούρια διάφορα και ξόρκια
όταν τα γεγονότα ξεπερνούσαν τις προβλέψεις.
Είχε φώτα πορείας, μικρή-μεγάλη σκάλα
για όσους ένιωθαν μακριά από το κέντρο
και κάμποσους παρασημοφορημένους,
μάγους και περιπλανώμενους,
μπύρες καφάσια για τους αδέσμευτους
στην ανεξίτηλη αγάπη.
Είχε και δυο κόρες παρθένες
που δοκίμασαν την αλήθεια και πέθαναν,
ήλιο και θάλασσα,
και τον φαλλό ενός σάτυρου στα σουβενίρ,
ορτανσίες στις σκιές και μάραθα
και κεραμίδια για τους γάτους.
Είχε πολλά αυτή η χώρα η παράξενη
και γι’ αυτή της την παραξενιά
την έλεγαν «Ο Ένας».

Αθηνά Τιτάκη